Brustein og blod

gatelangs
i smau og portrom
kompasset vinglar
ubrukeleg
snublar
i den blå steinen
gjesten på dickens
applauderer og
løftar glaset sitt
til meg
som har hovudrolle
i våte klede
spyr sårt
i smålungeren
der duene
applauderer
for nytt måltid
ein ølkork ergrar meg
medan blå lys
skremmer oss i natt
fann ei hamn
ein stund
hos dolly d
åt ein blings
på vågen
bulene stengjer dørene
for meg
medan ein gal
mann hyler ut
sitt hat mot
statuane i
teaterparken
som lyttar
høyrer og skjønar
kva han vil
køen til ricks
veks
alle går inn
til slutt
utan eg
som luktar
diesel og damp
og brustein og blod